ಎರಡು ಕಡಲತೀರಗಳು

ದಿನಾಂಕ: ಎಪ್ರಿಲ್ ೯, ೨೦೦೬.

ನಾನು ಮತ್ತು ಗೆಳೆಯ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ(ಪುತ್ತು) ಮುಂಜಾನೆ ೯ಕ್ಕೆ ಬೇಲೆಕಾನ್ ತಲುಪಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮ ಗುರಿ ಪ್ಯಾರಡೈಸ್ ಕಡಲತೀರಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದಾಗಿತ್ತು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಬೇಲೆಕಾನ್ ಕಡಲತೀರದ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಮಾರುಹೋಗಿ ಅಲ್ಲೊಂದಷ್ಟು ಸಮಯವನ್ನು ಕಳೆದೆವು. ನದಿ ಸಮುದ್ರ ಸೇರುವ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೊದಲು ಇರುವ ಬೇಲೆಕಾನ್ ಕಡಲತೀರದ ಕೊನೆಯ ಭಾಗ ಅರ್ಧಚಂದ್ರಾಕೃತಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಸಮೀಪದಲ್ಲೇ ನಿರ್ಮಿತಗೊಳ್ಳಲಿರುವ ಉಷ್ಣಸ್ಥಾವರ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಈ ಕಡಲತೀರ ತನ್ನ ಅಂದವನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಕಳಕೊಳ್ಳಲಿದೆ.

ಬೇಲೆಕಾನ್ ಕಡಲತೀರದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಬೆಟ್ಟವನ್ನೇರಿ ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ನಡೆದು ಬೆಟ್ಟದ ಇನ್ನೊಂದು ತುದಿ ತಲುಪಿದರೆ ಪ್ಯಾರಡೈಸ್ ಕಡಲತೀರದ ಮನಮೋಹಕ ನೋಟ. ಯಾವ ಬೆಟ್ಟ/ಜಲಧಾರೆ ನೋಡಿದರೂ ಯಾವುದೇ ಉದ್ಗಾರ ಹೊರಬರದ ಪುತ್ತುವಿನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಅಂದು ’ವ್ಹಾ...’ ಎಂಬ ಉದ್ಗಾರ ಹೊರಬಂತು. ಆ ದೃಶ್ಯ ನೋಡಿದ ಬಳಿಕ ಕೆಳಗಿಳಿಯುವ ತವಕ. ಬೆಟ್ಟದ ಬದಿಯಲ್ಲೇ ಇರುವ ಕಾಲುದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸರಸರನೆ ನಡೆದು ಕಡಲತೀರ ತಲುಪಿದೆವು. ಅಲ್ಲೇ ’ಓಮ್ ಶಾಂತಿ’ ರೆಸಾರ್ಟ್(!?) ನಡೆಸುವ ಮಹಾದೇವ ನಾಯ್ಕರ ಭೇಟಿಯಾಯಿತು. ಬೀಚನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅಡ್ಡಾಡಿ ನಂತರ ಬಂದು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯೋಣವೆಂದು ಮುನ್ನಡೆದೆವು. ಕಡಲತೀರದಲ್ಲಿ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಹೋಟೇಲುಗಳು ಮತ್ತು ಕುಟೀರಗಳು. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬಂಡೆಗಳು. ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದಂತೆ ಮತ್ತೂ ಸುಂದರ ದೃಶ್ಯ. ಬೆಟ್ಟವೊಂದಕ್ಕೆ ಸವರಿಕೊಂಡೇ ಈ ಬೀಚ್ ಇರುವುದರಿಂದ ಅಂದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಮಾರ್ಕ್ಸ್.

ಮಹಾದೇವ ನಾಯ್ಕರಲ್ಲಿ ಮರಳಿ ಬಂದೆವು. ನಾಯ್ಕರು ಊಟಕ್ಕೆ ಪರೋಟಾ ಮಾಡುವೆನೆಂದಾಗ ಸಮ್ಮತಿಸಿದೆವು. ಆಗ ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಸಣ್ಣ ದೋಣಿಯೊಂದು ತೀರಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿದಾಗ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ತೀರದೆಡೆ ಓಡಿದೆವು. ದೋಣಿಯಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಜಾತಿಯ ಮೀನುಗಳು. ಪುತ್ತುವಿನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಜೊಲ್ಲುರಸರಾಶಿಭರಿತ ನೊರೆ. ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಹೋಟೇಲಿನವರೂ ಅಲ್ಲಿ ಕೂಡಿದರು. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಆ ಮೀನುಗಳನ್ನು ಕೂಲಂಕುಷವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಡಿಮೆ ದರಕ್ಕೆ ಸಿಗುವುದು ಖಾತ್ರಿ ಎಂದಾದಾಗ ಪುತ್ತು ಖರೀದಿ ಮಾಡಿ ಮನೆಗೊಯ್ಯುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿದ್ದ. ’ಮೀನು ಇರುವ ಚೀಲವಿದ್ದರೆ ಬಸ್ಸಲ್ಲಿ ಹೋಗು, ನನ್ನ ಬೈಕಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ಜಾಗವಿಲ್ಲ....’ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದಾಗ ಆ ವಿಚಾರ ಕೈಬಿಟ್ಟ. ಅದ್ಯಾವುದೋ ಅಪರೂಪದ ಮೀನಂತೆ...ಬಹಳ ದುಬಾರಿಯಂತೆ...ಬಹಳ ರುಚಿಯಂತೆ...ಬಹಳ ವಿರಳವಾಗಿ ಸಿಗುವುದಂತೆ...ಇಲ್ಲಿ ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ದರಕ್ಕೆ ಸಿಗುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಮನೆಗೊಯ್ದರೆ ರಾತ್ರಿ ಒಳ್ಳೆ ಊಟ ಆಗುತ್ತದಂತೆ... ಎಂದು ಪರಿಪರಿಯಾಗಿ ಬೇಡುತ್ತಾ ಇದ್ದ.

ಮಹಾದೇವ ನಾಯ್ಕರ ಕೈ ರುಚಿಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ. ಅದ್ಭುತ ರುಚಿಯ ಪಲ್ಯ ಮತ್ತು ತುಪ್ಪ ಸಾರಿದ ಹಲವಾರು ಪರೋಟಾಗಳನ್ನು ಉದರಕ್ಕಿಳಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊರಡುವ ವಿಚಾರವನ್ನು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಬದಿಗೆ ಸರಿಸಿದೆವು. ದಟ್ಟ ಕಾಡಿನ ನಡುವೆ ಬೆಟ್ಟವೊಂದರ ಮೇಲಿರುವ ’ನಿಶಾನೆ’ ಎಂಬ ಸುಂದರ ಹಳ್ಳಿಯೊಂದಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುವ ಸ್ಕೆಚ್ ಹಾಕಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಪ್ಯಾರಡೈಸ್ ಕಡಲತೀರದ ಅಂದ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ವಾತಾವರಣ ನಮ್ಮನ್ನು ಅದ್ಯಾವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಮೋಡಿಗೊಳಪಡಿಸಿತೆಂದರೆ ಅಲ್ಲೇ ಮರಳಿನಲ್ಲಿ ಚಾಪೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತೆಂಗಿನಮರಗಳ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಗೊರಕೆ ಹೊಡೆಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆವು. ಪುತ್ತುವಂತೂ ಮಹಾದೇವ ನಾಯ್ಕರು ಎರಡು ತೆಂಗಿನಮರಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿ ತೂಗುಹಾಕಿದ್ದ ’ತೂಗುಚಾಪೆ’ಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ ಗಾಳಿಗೆ ಓಲಾಡುತ್ತಾ ನಿದ್ರಾವಶನಾದ. ಅಂದು ನಿಶಾನೆಗೆ ಹೋಗದೇ ಅಲ್ಲೇ ಮಲಗಿದ್ದು, ಇಂದಿನವರೆಗೂ ನಿಶಾನೆಗೆ ಹೋಗಲಾಗಿಲ್ಲ. ಯಾವಾಗ ಆ ಕಾಲ ಕೂಡಿಬರುತ್ತೋ?

ಕಡಲ ತೀರಗಳನ್ನು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಇಷ್ಟಪಡದ ನಾನು ಕಡಲ ತೀರವೊಂದನ್ನು ತುಂಬಾ ’ಎಂಜಾಯ್’ ಮಾಡಿದ್ದು ಪ್ಯಾರಡೈಸ್ ಕಡಲತೀರದಲ್ಲಿ. ಒಂದು ಸಂಪೂರ್ಣ ದಿನ ಅಲ್ಲೇ ಅಡ್ದಾಡುತ್ತಾ, ಮರಳಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಳಾಡುತ್ತಾ, ಮಹಾದೇವ ನಾಯ್ಕರೊಂದಿಗೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಕಳೆದುಬಿಟ್ಟೆವು. ತುಂಬಾ ಮೆಮೋರೇಬಲ್.